Şu anda iktidarda bulunan siyasi parti, AKP, gerçekte tam bir “topal ördek”. Kim ne derse desin, Sayın Erdoğan yerel seçim sonucunun kendileri açısından başarılı olmayacağını bildiği için tüm devlet gücünü kullandı.
Adı yerel yönetimler seçimi olsa da, bu aslında tam bir genel seçimdi. Çünkü tüm devlet kadroları var güçleri ile seçime asıldılar. Sayın Cumhurbaşkanı, Bakanlar, Valiler, Kaymakamlar ve kamunun üst düzey yöneticileri tüm kadro olarak meydanlarda AKP’ye oy istediler.
Genel seçimlerde ittifaka ortak olarak alınan YRP, baktı ki burada kalmak partisine zarar verecek, bir süre sonra ittifaktan ayrıldı. Hüdapar ise birlikte olmaya devam etti.
Yerel seçim mağlubiyeti AKP’de tam bir şok yaratmıştı. Bu boks maçında surata yenen güçlü bir yumruk misali gibi kendilerini kaybettiler. Kendilerine geldiklerinde ani bir kararla yumuşamış gibi bir görüntü vererek zaman kazanalım istediler.
Sayın Erdoğan bu arada CHP’ye zeytin dalı uzattı. Sayın Özel bunu gerçek sanıp inandı. Altın günü gibi gidip gelmeler oldu. Günler geçti, AKP anketlerde iyiden iyiye eridiğini görünce, Sayın Erdoğan kendi gerçeğine döndü ve sertleşti.
Erdoğan, kurt politikacı. Zaman kazanıp ekonomiyi biraz düzeltip sonra seçim diyecekti. Elinde artık seçmene söylenecek sözü de kalmamıştı. Zamana ihtiyacı vardı. Anayasa konusunu gündeme getirdi. Bir süre böyle idare etti. Bu yetmeyecek düşüncesi ile toplumun can damarına basma görevi mini mini ortağa verildi.
Dört vekilli minik ortak görevi yerine getirdi ve 4. madde kaldırılsın, dedi. Günler geçti ve Sayın Erdoğan’dan bu konuda ses çıkmadı. Kamuoyuna nasıl bir mesaj verecekti? Toplumun sağcısı, solcusu, muhafazakarı anında ayağa kalkınca, Sayın Erdoğan konuştu, “bizim gündemimizde asla böyle bir konu yok” dedi.
Vatandaş büyük bir heyecanla şimdi adı Milliyetçi Parti olan Sayın Bahçeli bu konuşanı çok fena yapar diye bekledi. Ancak günler geçti Sayın Bahçeli’den bir ses duyulmadı.!! Konuştu, rutin görevi gereği CHP’ye verişip veriştirdi. Anayasın 4. maddesi kaldırılsın diyen, resmi törenlerde elini tutup havaya kaldırdığı ortağını anarak hiçbir şey söylemedi.
Sayın Yapıcıoğlu, Anayasa ile ilgili yaptığı konuşmada “ahmak” diye bir kelime kullandı. Ben şahsen bu ahmak kelimesini üstüme almadım. Zira konuşmacının duruşu, beden diline dikkat ettim, konuşmacı bir aynaya bakarak kendi kendine konuşuyor gibi geldi…
Değerli Okurlar, güzel ülkemde bunların yaşandığını görünce, alıntı bir öyküyü anımsadım.
Adamın biri, kır koşusu yaparken havada uçan bir balon alçalarak yanına yaklaşmış, yere vurup birkaç kez zıpladıktan sonra tekrar havalanmış. İçinde birkaç adam, dehşet içinde balonun sepetine sıkı sıkı tutunmuşlar.
Adamlardan biri, koşu yapana seslenmiş, “Beyefendi, rüzgar nedeniyle yolumuzu kaybettik, bize nerede olduğumuzu söyler misiniz?” diye.
Koşucu, balondakilere bakmış, “Yerden 20 metre yükseklikte, bir balonun sepetinin içindesiniz” demiş.
Balondaki bozulmuş biraz ve “Beyefendi siz gazeteci olmalısınız” diye seslenmiş bu kez.
“Evet” demiş adam, “Gazeteciyim de nasıl anladınız?”
Balondakilerden biri, “Verdiğiniz bilgiler kesinlikle doğru ancak bir işe yaramıyor” deyince, koşucu “Sizler de siyasetçi olmalısınız” diye karşılık vermiş.
“Evet öyle” demiş balondaki adam, “Siz nasıl anladınız?”
Yoldaki gülmüş; “Yola çıkarken hava koşullarını bilmiyorsunuz, balonu uçurmayı bilmiyorsunuz, nereye geldiğinizi bilmiyorsunuz, nereye gideceğinizi bilmiyorsunuz. Üstelik içinde bulunduğunuz durumdan dolayı beni suçluyorsunuz”.
SON SÖZ:
“Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin,
yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir.”
DOSTOYEVSKİ
