Gülseren Türker, 1984 yılında evlendiği eşiyle birlikte besicilik işine adım attı. Eşine destek olarak hayvanların otlatılması, sağılması ve bakımı gibi işlerde yer aldı. Zamanla, Türker işin her aşamasını öğrenerek deneyim kazandı. 2 bin rakımın üzerindeki obada yılda 6 ayı geçiren Türker, eşinin vefatından sonra ise iki oğlunun yardımı ile işleri yürütmeye devam etti.
Hava soğudukça obadan dönüş hazırlıklarını başlatan Türker, 15 Mayıs tarihinde obaya çıktıklarını belirtti. Hava şartlarına bağlı olarak ekim sonu veya kasım başlarında evlerine döndüklerini, bu süre boyunca 93 büyükbaş hayvanı çayırlara yaydıklarını dile getirdi.
Birinci oğlunun hayvan satışlarıyla ilgilendiğini, küçüğünün ise günlük bakımlarda yardımcı olduğunu anlatan Türker, günlük rutinlerini şu şekilde açıkladı: Sabah saat 05.00’te kalkıp çaylarını içtikten sonra saat 07.00-07.30 arasında hayvanların yanına çıktıklarını ve inekleri sağdıklarını, küçükleri emzirdiklerini söyledi. İşlerini bitirdikten sonra hayvanları salıverdiklerini, ev işlerini ve ahır temizliğini yaptıklarını, buzağıları beslediklerini ifade etti.
Türker, kızının evlenene kadar hayvan bakımında yardımcı olduğunu, üç çocuğunun da iş yoğunluğundan dolayı oyun oynamaya fırsat bulamadan büyüdüklerini belirtti. İşini sevdiğini söyleyen Türker, hayvanları sevdiğini ve işi yapamayacağını düşündüğünü dile getirdi. Hayvancılık sayesinde yaşamlarını sürdürebildiklerini ve başkalarına ihtiyaç duymadıklarını vurgulayarak, süt ve peynir satarak evin ihtiyaçlarını karşıladıklarını ifade etti.
